Bedankt

Wat een uitrusting !!

Langs deze weg willen we enkele mensen in de bloemetjes zetten die ons vertrek en onze thuiskomst tot een onvergetelijk ervaring hebben gemaakt.

Eerst en vooral Filip en Ann van keurslager De  Burggrave-Van Moer en de mensen van café Brigand voor de fantastische uitrusting.

Ook een dikke dank u wel voor Ann en Dominique en de vele sponsors die het mogelijk gemaakt hebben dat het nodige vocht er was samen met de  heerlijke hapjes.

Ook nog een speciaal dankwoord voor Gunther (kleine Coppi) voor de tenten en slaapzakken maar ook omdat hij alle dagen de kaart in het café heeft bijgehouden zodat dat de mensen de tocht met ons mee konden beleven en zien waar we op dat ogenblik waren.

Ook onze familie en vrienden voor de hartverwarmende mailtjes of reacties op de blog, dit deed echt deugd.

Mensen uit naam van Luc, Geert, Theo en mijzelf, duizendmaal bedankt, jullie hebben ons meer dan eens geraakt door jullie warmte en spontaniteit.

dag 34 - Vrijdag 8 juni - Compostela - Barcelona - Brussel

Na een slapeloze nacht, de tweede op rij staan we op om 5.00 uur want we moeten op tijd zijn voor de bus die om 6.00 uur vertrekt. Voor de laatste maal op een slaapzaal en met het vooruitzicht van een lekker bed in België verlaten we vroeg in de morgen het Seminarie Menor als een dief in de donkere morgen. We werpen nog een blik achter ons op de slaapzaal en alle lawaaierige snurkers die ons dagen uit onze slaap gehaald hebben, maar dat hoort nu eenmaal zo. De bus brengt ons na een half uur naar de nog naar nieuw ruikende luchthaven van Compostela waar we inchecken en een een broodje met koffie naar binnen slaan. De prijzen zijn hier heel wat duurder dan de rest van Spanje. Geert vliegt voor de eerste keer en weet nog niet wat hem te wachten staat, ikzelf heb een hekel aan vliegen maar het kan nu echt niet anders. Om 9.00 uur is het eindelijk zover en gaan we de lucht in richting  Barcelona, daar hebben we een tussenstop en om 13.30 uur verlaat het vliegtuig de startbaan om ons met een sierlijke bocht richting Brussel te loodsen. Na een vlucht van 1.40 uur komen we aan in Brussel, de laatste loodjes wogen het zwaarst. Door de stevige wind en de turbulentie had de piloot al zijn stuurkunst nodig om het gevaarte veilig aan de grond te zetten, de zweetdruppels op Geert en mijn voorhoofd waren duidelijke tekenen.Eens in de aankomsthal wachtte ons de zoveelste verrassing. We werden verwelkomt met een groot spandoek en daarachter bevonden zich de mensen die we vijf weken lang hebben moeten missen namelijk onze vrouwen, het weer zien was hartelijk. En daarbij was ook de duivel-doet-al Filip De Burggrave samen met Luc Staes die dit alles hadden in elkaar gestoken, bedankt mannen dit was echt super. Na een uurtje waren we terug in Haasdonk waar alles vijf weken geleden begon. Na een goeie douche kwamen we terug samen in café veehandel voor een afsluitend etentje met onze vrouwen en Filip. na de maaltijd ging het naar de thuisbasis van Luc, café brigand, daar wachtte ons een onvergetelijk weerzien met vrienden en familie. Het café was overvol, waren die mensen er allemaal voor ons, toen we het portaal binnenkwamen barste er een oorverdovend applaus los. waar hadden we dit allemaal verdient, we waren toch alleen maar even tot Spanje gefietst. We lieten onze tranen de vrije loop bij het zien van familie, vrienden en sympathisanten, het weerzien was echt hartverwarmend. Na een lange nacht en alles honderden keren opnieuw vertellend keerden we moe maar voldaan en een rugzak vol herinneringen terug naar ons eigen huis en bedje. FIN

Dag 33 - Donderdag 7 juni - Compostela

Vandaag een luie dag, eerst ontbijten, de fietsen wegbrengen richting Hotel Mexico waar soetens de transportfirma zijn thuishaven heeft.  We worden vriendelijk ontvangen door Viktoria, een Poolse die part-time werkt om haar studie's te bekostigen en zei zorgt er voor dat alle formaliteiten worden vervult. Zo, de fietsen zijn we reeds kwijt en worden binnen een week met de bagage bij mij thuis bezorgt. Na een lekkere koffie, café solo largo zoeken we waar de bus stopt die ons morgen naar de luchthaven moet brengen. In de namiddag bezoeken we het oude gedeelte van Compostela met zijn prachtige steegjes en gezellige terrasjes, het is hier allemaal spotgoedkoop. Er worden geschenkjes gekocht voor de thuisblijvers en zo gaat onze dag voorbij. Nog een maal een menu del dia voor 10 euro en we zoeken onze slaapzaal op want morgen is het vroeg dag.

Dag 32 - Woensdag 6 juni - Noia - Compostela - 55 km

Vandaag vertrokken voor de laatste rit van onze tocht, een klein ontbijt in het hotel en weg zijn wij. Het is zacht maar maar er hangt constant regen in de lucht, we houden onze regenvestjes bij de hand. Het parcours brengt ons weer terug in het mooie Galicië, afwisselend klimmen en dalen. Theo voelt zich vandaag niet goed, de benen willen niet mee hij heeft last van de maag. Hoe verder we terug Compostela naderen groeten de mensen ons met buon Camino en wij antwoorden beleefd terug in ons beste Spaans Bonas dia, de mensen zijn hier heel vriendelijk en kijken met bewondering naar onze bepakte fietsen. Na een 30 km stoppen we voor een koffie in een café, en zoals altijd horen daar automatisch tapas bij. We besluiten om niet meer te stoppen en in een trek door te rijden tot onze overnachtingsplaats het klooster Semenario Menor. Rond 14.00 uur stoppen we aan het klooster en zit onze tocht er op, 2571 km hebben we afgelegd over Belgische, Franse en Spaanse wegen met een rugzak vol herinneringen. In onze gedachten zijn ook de fijne mensen waar we verbleven, zij zullen altijd een plaatsje in ons hart hebben. Vier mensen op stap, vier verschillende karakters, soms was er eens een klein meningsverschil, maar alles viel dadelijk terug in de plooi. We kunnen terugblikken op en heel prachtige tocht met niets dan fijne herinneringen. Morgen worden de fietsen afgeleverd samen met de bagage, daarna gaan we de beloofde kaarsen laten branden in de kathedraal en de stad in alle rust wat verkennen. Beste mensen uit Haasdonk en omgeving, vrienden en familie, jullie waren een echte steun voor ons vijf weken lang, bedankt voor de overvloedige reacties en tot vrijdag. Home sweet home.

dag 31 - dinsdag 5 juni - Finnisterra - Noia - 61 km

Gisteren genoten van de 7 km lange voettocht naar de vuurtoren om zoals alle pelgrims iets achter te laten. Ik laat er een t-shirt achter met de namen van ons vieren opgeschreven, Luc laat zijn beste broek achter, Noella zal blij zijn. Daarna fantastisch gaan eten voor heel weinig geld, hoe ze het doen is ons een raadsel. De sfeer was echt uitgelaten, ook onderweg naar de albeurge. Na een goede nacht en ontbijt begint het bij ons vertrek licht te regenen, toch genoeg voor de regenjassen boven te halen. Vandaag rijden we terug richting Compostela, een tocht van 61 km. Het stopt met stilletjes regenen en het valt nu met bakken uit de lucht, ook de wind steekt op en blaast stevig in ons nadeel. We besluiten om zonder te stoppen door te rijden tot ons hotel.  Geert heeft onderweg nog pech met de ketting maar geraakt er zonder breuken. Van kop tot teen nat arriveren we om 13.30 u. in ons hotel. Een goeie douche doet wonderen. Eten doen we op onze kamer, en beneden in het hotel drinken we een warme chocomelk. Geert legt nog een nieuwe ketting op zijn fiets en zijn ook die problemen van de baan. Deze namiddag staat er platte rust op het programma, het was een korte maar zware rit, vooral door de neergutsende regen. Morgen het laatste traject van onze tocht, nog ongeveer 55 km. tot Compostela en dan mag de fiets op stal. 

Dag 30 - Maandag 4 juni - Noia - Finesterra - 60.9 km.

Na een nacht te hebben verbleven in een prachtig stadje, in een baai, mooie lanen en een mooi hotel, gaan we de baan op voor de laatste 60 km. naar Finisterra, het verste punt van onze reis.  Het weer is prachtig, de natuur adembenemend en de benen super, moet ook wel met zo een parcours. Er is een geen enkel vlak stuk maar wie doet daar nu nog moeilijk over. De kilometers kruipen onder ons door, zweetdruppels parelen op ons voorhoofd en vallen de baan op waar ze meteen verdampen op het asfalt. Met af en toe een stop voor foto's of drank, zo houden we het lang vol. Na de laatste steile klim is het genieten langs de boorden van de Atlantische oceaan, ons einddoel is bereikt. Na 2455 km. zijn we aangekomen in Finesterra. We wensen elkaar proficiat voor het behaalde resultaat. We nemen onze intrek in een nieuwe albeurge en worden ontvangen met een lekker glaasje water met citroen, heel welgekomen met de warmte. Straks wandelen we 3.5 km. tot het verste punt, daar is het de gewoonte dat pelgrims iets verbranden als symbool van het einde der tocht. Morgen vaten we de laatste 120 km. aan terug richting Compostela. Deze rit doen we terug in 2 dagen. Nu gaan we genieten van een lekkere frisse pint of meer, en van het strand, de zee en de palmbomen en natuurlijk van een heerlijke maaltijd.

Donderdag nemen we de tijd voor een stil moment en een kaars in de kathedraal, hopelijk kunnen we de butafumera zien vliegen door de kathedraal. 

Om 19.00 uur kunnen jullie ons terug bewonderen op het plein voor de kathedraal, dus mensen zet uw computer aan en bekijk ons via de webcam, typ gewoon via Google webcam Compostela en u komt terecht op het plein voor de kathedraal.

Dag 29 - Zondag 3 juni - Compostela - Noia - 58.5 km

Na een slechte nacht in het klooster zijn we er klaar voor om de laatste kilometers naar de kathedraal te fietsen. We nemen eerst nog ons ontbijt, en rijden dan door de straten van Compostela. We komen aan het informatiekantoor del peligrinos, er is niet veel volk en we besluiten om ons getuigschrift af te halen. Via ons stempelboekje kunnen ze zien of we wel degelijk de route gefietst hebben. Zo fier als een gieter lopen we er mee naar buiten, diploma op zak, geslaagd met de grootste onderscheiding. Het is nu straatje in en uit en opeens staan we voor de imposante kathedraal. Waar we al meer dan een jaar naar toegeleefd hebben is nu eindelijk een feit. De telefoons beginnen te rinkelen, de mensen zien ons thuis via de webcam op het plein. Ongelooflijk het lijkt wel of iedereen in Haasdonk en daarbuiten ons ziet, weer een kippenvel moment, we staan sprakeloos. We verblijven er dik een half uur en vertrekken dan richting Finisterra. We proberen al een deel van de 120 km af te haspelen, om dan morgen aan te komen en een duik in de zee te nemen. Eens buiten de stad belanden we weer in een prachtig stuk natuur, met overwegend naaldbos en eucalyptusbomen. Het is vandaag heel zwaar en lang klimmen, kilometers aan een stuk. Rond 12.30 staan we boven en eten we. We bestellen koffie en cola, en de vriendelijke juffrouw brengt er paella en cake bij, en het smaakt lekker. We moeten voor 8 consumpties 10.50 € betalen, tapas inbegrepen, niet te geloven. Eens terug op gang wacht er ons nog een serieuze klim, maar dan is het dalen, kilometers aan een stuk tot het dorpje Noia. Hier vinden we een hotel, er is rust en stilte en hopen eens goed te kunnen slapen en alle emoties van de dag eens door te spoelen. Iedereen bedankt voor de gelukwensen en de vele berichten, dit doet echt deugd aan ons hartje.

Dag 28 - Zaterdag 2 juni - Palas de Rei - Compostela - 80.7 km

Deze morgen opgestaan met een heerlijk gevoel, ik en ons Anneke zijn vandaag 40 jaar getrouwd en hebben elkaar via de telefoon al proficiat of innige deelneming gewenst. Het is voor de eerste keer bewolkt en mistig maar heel zacht. We nemen ons ontbijt op een pleintje in de buitenlucht, we zijn ondertussen echte pelgrims geworden. We rijden vandaag richting Compostela. De natuur is prachtig maar woester dan de vorige dagen en het is ondertussen zwaar bewolkt en af en toe valt er wat regen. Het is zwaar werken om de beklimmingen meester te kunnen. In Arzua nemen we een heerlijke cafe Americano, die is iets groter dan de Spaanse en we krijgen er ook nog een lekker gebakje bij. We rijden verder en het blijft maar stijgen: Langs beide zijden van de weg staat het vol met eucalyptusbomen en het geurt er heerlijk. Af en toe gaan de hemelsluizen open maar na de hete dagen van de voorbije week is dat welgekomen. Er is nu heel veel zuurstof in de lucht. Rond 12.30 u. is het tijd om onze honger te stillen en we vinden een bar-restaurant waar we ons eigen eten mogen nuttigen. Na het eten kijken we uit voor een slaapplaats, maar nergens is er iets te vinden, en eindelijk in de voorstad van Compostela vinden we een groot pelgrimshotel. Dit is een oud klooster en het is maar enkele kilometers van de stad. In de verte zien we reeds de torens van de kathedraal al staan. Morgenvroeg trekken we het plein voor de kathedraal op en er is weer een mijlpaal in onze tocht bereikt. 

Mensen die ons morgenvroeg willen zien op het plein kunnen inloggen op 
http://www.crtvg.es/crtvg/camaras-web/praza-do-obradoiro#.T8pyYMW0PzR of via google Cathedraal van Santiago de compostela - Plaza del Obradoiro. om 10.00 uur

Dag 27 - vrijdag 1 juni - Triacastela - Palas de Rei - 70.5 km

Na het ontbijt en het beladen van de fietsen zien we op het weerbericht dat het kan onweren. Buiten is het zwoel en een felle wind waait alles de straat op, de zon laat zich nog niet zien. We beginnen waar we mee gestopt zijn, afdalen, maar dat is maar van korte duur. Er vielen vandaag over de ganse dag een goeie 800 hoogtemeters te overwinnen. Het is goed rijden over prachtige wegen maar de klimmen zijn heel zwaar. Af en toe duiken we voor een paar kilometer naar beneden en dan kunnen we rustig genieten van het fraaie landschap van Galicie. Hier en daar waar we passeren ligt de baan nat, buiten een paar verloren gevlogen druppels hebben wij geen regen over ons gehad. De zon komt er nu volop door, en 32 graden is echt wel een beetje van het goede te veel met zo n zware inspanningen. In Portomorain halen we een stempel in een albeurge, en genieten we van een heerlijke frisse cola. Wat verder in het dorp spreken we onze knapzak aan. Met momenten, en zeker als er kilometers moeten geklommen worden en met een loden zon is het echt afzien, soms denk ik waar zijn we aan begonnen. Maar Compostela is in zicht. Na 70.5 km klimmen en dalen stoppen we in Palas de Rei, de pelgrimsherbergen zijn reeds allemaal volzet. We vinden vlug een Hostel voor de prijs van 10 euro per persoon. Het is echt zalig te weten dat we met 2 op een kamer zullen liggen en niet om 5.30 u. gestoord zullen worden door de vertrekkende wandelaars. Het was een hete zware dag en er resten ons nog nu nog 81 km tot Compostela. Morgen rijden we tot 20 km voor Compostela om zondagmorgen, 4 weken na ons vertrek uit Haasdonk aan te komen aan de kathedraal. Daarna rijden wij nog door tot Finistere en terug goed voor nog 240 km.

Dag 26 - Donderdag 31 mei - Ponferrada - Triacastela - 79.1 km.

Vanmorgen reeds om 7.30 u. de baan op want het wordt heel warm vandaag. Na enkele kilometers vlak door het stadscentrum van Ponferrada begint het eens buiten de stad langzaam te stijgen. We moeten vandaag over de Cebreiro, dit is een klim van 25 km. Langzaam kruipen we naar boven en de natuur wordt mooier en mooier. Dorpjes waar we doorkomen zijn na een half uur nog speldekopjes in het landschap, gewoon prachtig. Rond 12.30 arriveren wij op de top, uitgelaten als jonge kinderen schreeuwen we het uit van vreugde. Wat een prestatie, vier gewone jongens uit Haasdonk die daarboven naar de prachtige natuur staan te kijken. Terwijl we eten is het heerlijk genieten van de stilte en de natuur. Enkele kilometers voor de top, bij een drankstop vragen wij aan de cafébazin of zij wil bellen voor een reservatie te doen voor een refuge. Het meisje belt en alles is oké, ze verwachten ons om 15.30 u. Dat is al een zorg minder voor vanavond. Rond13.30 u. trekken we onze fietsen weer op gang, de ene zware klim na de andere volgt, maar het loont. Er volgt een adembenemende afdaling van ongeveer 14 km. Luc breekt zijn record, 62.6 km per uur raast hij naar beneden over de prachtige brede banen, het is echt genieten. Veel vroeger dan verwacht komen we aan in de refuge. het is er heel gezellig en een verademing tegenover de vorig dag. Mevrouw doet zelfs voor ons de was en regelt een paellaschotel in het restaurant. We gaan nu zalig genieten van de rust en de natuur.

Dag 25 - Woensdag 30 mei - Hopital de Orbiga - Ponferrada - 77.2 km

Vandaag stond er een zware dag op het programma. We hebben nog brood en toespijs, en eten in de keuken van de albeurge. Het is hier rustig, alle wandelaars zijn reeds de deur uit. Om 7.45 u. vertrekken we, het is stil. Iedereen is met zijn gedachten bij Cruz de Ferro, daar gaan we wat ballast van ons afwerpen. Eens het stadje Astorgo voorbij veranderd het landschap volledig, De meseta ligt achter ons en dat zullen we geweten hebben met een korte klim van 18 %. We weten nu wat ons nog te wachten staat. Heel traag gaat het verder van 3% tot 6%, hoe hoger we gaan hoe zwaarder. Geert en Theo doen het op hun tempo en gelijk hebben ze, het tempo van Luc en mij ligt iets hoger. Om 12.10 stipt staan we boven aan Cruz de Ferro, dit is voor velen een echt emotioneel moment, ook voor ons. Er worden foto's gemaakt en Luc helpt mij de meegebrachte steen van mijn schoonzus op een redelijke hoogte te hangen. Daar zal hij niet verdwijnen onder al de andere stenen en nog jaren blijven hangen. Ook de andere mannen leggen hun meegebrachte stenen neer aan het kruis. We eten onder de schaduw van het kruis, het is stil, iedereen is op zijn manier echt onder de indruk. De gedachten gaan op zo'n moment uit naar onze vrouwen en kinderen, familie en vrienden. Na de tranen trekken we richting Ponferrada, het wordt een leuke en lange afdaling met de zon op het hoofd en de wind die onze lichamen streelt. Beneden in een klein bergdorp drinken we een frisse pint, voor we de laatste kilometers tot de auberge afleggen. Hier stop ik want de rest is iedere dag hetzelfde, was, plas enz.. Het was zwaar vandaag, letterlijk maar ook heel emotioneel, hier hadden we echt naar uitgekeken.

Dag 24 - Dinsdag 29 mei - Bercianos del Real Camino - Peunte de Orbigo - 94.4 km

Na het gezellig samenzijn van gisterenavond moesten we heel vroeg uit de veren. De eerste wandelaars zijn zich al voor 6.00 u. aan het klaarmaken voor hun tocht, en dan komt er van slapen niet veel meer in huis. Om 7.00 u. wordt het ontbijt genomen, heel eenvoudig, geroosterd brood met confituur, vandaag was er zelfs choco, wat een luxe. Theo heeft zich bezeerd bij het scheren en bloed uit zijn neus, nieuwe mesjes scheren goed. Om 7.40 u. zitten we reeds op de fiets, de zon staat al hoog aan de hemel en er is een lekker briesje. We zitten nog steeds op de Meseta, lange vlakke banen afgewisseld met een klein heuveltje. In de verte ontwaren we toch al de contouren van de bergen voor de volgende dagen. Voor Leon slaan we onze voorraad op in het dorpje Vilecha. Na een vijftal kilometer komen we aan in grootstad Leon, het is een stad met prachtige gebouwen en heel mooi onderhouden. We halen voor deze keer eens stempel op het politiekantoor en bezoeken daarna de prachtige kathedraal die gedeeltelijk in de steigers staat. Op een terras in de zon nuttigen we een smakelijke koffie. Lang blijven we niet in de stad want vandaag moeten we flink wat kilometers afleggen. Geert loodst ons gps-gestuurd door het drukke centrum. Een tiental kilometer buiten de stad, op een bankje aan een kabbelend beekje nemen we ons middagmaal. Tientallen zwaluwen en enkele ooievaars zijn onze aandachtige toeschouwers. Luc hoort het gezang van een wielewaal en gaat er naar op zoek, tevergeefs. Na een uurtje rijden op stoffige wegen komen we aan in Peunta de Orbigo. Het dorpje is mooi bevlagt, de mensen waren zeker op de hoogte van onze komst. Via een oude prachtige brug komen we aan in de albeurge Hospital de Orbigo. Deze herberg wordt opengehouden door een Vlaams echtpaar, Daniel en Lena ui Kapellen. Zij reserveren voor ons de beste kamer. Na de douche en de was gaan we lekker ontspannen want morgen wordt het zwaar klimwerk. We klimmen naar 1500 meter Cruz De Ferro, het hoogste punt van onze tocht. Daar zullen wij ook onze meegebrachte stenen van schoonzus Rita en mijzelf en de anderen tochtgenoten neerleggen. Het zal een van de emotioneelste momenten worden voor mij van deze tocht.

Een avond in de auberge

Maandagavond in de albeurge gegeten, alle mensen gezamenlijk aan tafel. Vele landen waren vertegenwoordigd, Duitsland, Spanje, Frankrijk, Italie, Belgie, Nederland, Canada, Zuid-Afrika en Japan. Iedereen moest zichzelf voorstellen, daarna werd het eten opgediend dat bereid werd door de pelgrims zelf. Eerst een salade, daarna pasta zoveel ons buikje kon verdragen en als toetje een stukje taart. In deze albeurge is het ook de gewoonte dat ieder land een liedje brengt in zijn eigen taal. Wij vier belgen zongen uit volle borst "in een klein stationnetje". We hadden heel veel bijval en oogsten een daverend applaus. Na het zingen werd er door iedereen afgeruimd en afgewassen, niemand hield zich afzijdig. Het is de eerste keer dat we zoiets meemaken. De sfeer en samenhorigheid was onvoorstelbaar. Proficiat aan alle vrijwilligers die dit alles in goede banen geleid hebben.

Dag 23 - Maandag 28 mei - Boadilla del Camino - Bercianos del Real Camino - 75.5 km

In onze prachtige locatie van gisteren, een heel goede nacht gehad. Na een sober en lekker ontbijt samen met onze Nederlandse vrienden vertrekken wij om 8.15 u. De heerlijke zonnestralen strelen onze fel geteisterde lijven, de kilo's vliegen er zo af, maar al bij al is het nog geen vel over been. Na 25 km komen we aan in Santillana, waar we in de plaatselijke supermarkt ons voorzien van spijs en drank. Even later halen we een stempel in Carrion de Los Condos. We rijden nog altijd in het arrondissement Burgos, de wegen wisselen van slecht tot heel goed. Op een bepaald ogenblik rijden we zelfs 12 km over een grindweg. Dag na dag komen er meer wandelende pelgrims op de weg, en vandaag is echt enorm, honderden rijden we er voorbij. Als we een dorpje binnenkomen en even halt houden is het opmerkelijk hoeveel zwaluwen hier rakelings over onze hoofden scheren. Ook iedere kerktoren heeft zijn bewoners, de ooievaars waken over het dorp vanuit de hoogte. In een dorpje, tien huizen groot nuttigen we onze broodmaaltijd. Vandaag vliegt de baan onder onze wielen door, na de middag wordt het terug iets glooiender en we komen in het arrondissement Leon. Rond 14.00 u. arriveren we in het dorpje met de mooie naam Bercianos del Real Camino. Daar nemen we onze intrek in ons nieuw onderkomen voor een nacht. We hoeven niets te betalen maar morgen bij het vertrek mogen we zelf bepalen welk bedrag we geven. Na het uitpakken en dagelijkse douche nuttigen we op een terras enkele frisse pinten. Terwijl we neergevlijd genieten van de voorbije dag komt een kudde schapen zomaar voorbij onze tafel gelopen. Hier in Spanje is het echt genieten. Morgen rijden we richting Leon en zal onze kilometerstand de 2000 overschrijden.

Dag 22 - Zondag 27 mei - Burgos - Boadilla del Camino - 72,1 km

Gisterenavond was het feest in Burgos, het was het feest van La Noche Blanca. In het Nederlands de nacht van het licht. Op de talrijke prachtige pleintjes waren er optredens van traditionele zangers en dansers. Burgos puilde uit van het volk, we waren blij dat we dat mochten meemaken. Veel slapen door het lawaai van de feestvierders was er niet bij. Toen we om 6.00 u. opstonden ruimden de laatste feestgangers de baan. Bij het vertrek waren de reinigingsdiensten al volop in de weer om alles op te ruimen, het was met momenten echt uitkijken voor lekke banden, overal lag er glas. we zijn nu op de hoogvlakte van Burgos, dit noemen ze hier de meseta. Hier speelt de wind op een hoogte van duizend meter een grote rol, en dat hebben we vandaag echt wel ondervonden. Als volleerde wielrenners werd er om beurten van kop gewisseld, zo doet iedereen zijn duit in het zakje. Onderweg komen we heel wat dorpjes tegen waar de tijd is blijven stilstaan, af en toe zien we iemand die ons een goede camino wenst. Rond de middag komen we aan in Gastroxeris, daar vinden we een heel klein winkeltje waar we eten kunnen kopen. Op een pleintje bij een fontein onder de geurende lindebomen, beschut voor de zon, smaakt het brood met kaas en verse tomaten heerlijk. Luc was ons even kwijt, maar een telefoontje doet wonderen. Rustig pedelden we verder door de graanvelden, ik wist niet, en als ex-drukker zou ik het moeten weten hoeveel groenschakeringen er zijn. Wat  we hier ook meer en meer beginnen zien zijn ooievaars, op elke hoek van het dak van de kerk is er wel een nest met tokelende vogels. Rond 14.30 u. arriveren we in een heel klein, stil dorpje en vinden hier tot onze grote verrassing een albeurge. Achter een oude vervallen poort bevind zich een oase van rust, mooie tuin en ook nog een zwembad. We installeren ons, nemen de fietsen onder handen, een goeie douche en rustig relaxen. En wie arriveren daar door de poort, jawel onze Nederlandse vrienden die 2 weken geleden met pech in Tours stranden. Ze beloofden dat we elkaar terug zouden zien in Burgos, en met een dagje vertraging is dat ook gebeurt. Daar gaan we eens lekker op klinken !

Dag 21 - Zaterdag 26 mei - Belorado - Burgos - 65,4 km

de kathedraal van Burgos

Na een voor onze normen redelijk nacht zijn we reeds om 6.30 uur uit de veren. Alles inpakken en dan ontbijten. Onze patroon is een fantastische man die echt leeft voor en met de pelgrims. Deze man is als vrijwilliger 5 maanden bezig en hij geniet hier duidelijk van, niets is hem teveel. Nog een flinke handdruk en we gaan de weg op richting Burgos. Ik heb het vandaag even moeilijk, neen niet de benen, die zijn prima maar de gedachten gaan vandaag uit naar de mensen thuis. Ik zou deze natuurpracht graag delen met hen maar dat kan helaas niet. Het moeilijk moment is rap over en we fietsen gezapig verder omhoog en omlaag. In een klein dorpje houden we halt voor een lekkere koffie, de cafébaas verwelkomt ons met open armen. De man blijkt een Bulgaar te zijn en hij biedt ons bij de koffie ook nog een koek aan en hij wil wat graag met ons op de foto. We zetten onze tocht verder en komen even later aan in San Juan de Ortega waar we een bezoek brengen aan de prachtige kerk en ons boekje laten stempelen. Na en plasstop weer de baan op, en we kijken uit naar een plaats om te eten. Na een half uur stoppen we in Arlanzon, in het café is het heel druk, er zijn veel wielertoeristen en de drank vloeit er rijkelijk. Na het eten rijden we nog een steile klim van 14 % om de laatste kam te nemen en Burgos binnen te rijden. Via een prachtig park waar vele mensen genieten van de zon, komen we in het centrum aan. Een vriendelijke man wijst ons de weg naar de albeurge. De herberg heeft een prachtige oude gevel, maar binnenin is het heel modern. We slapen op het vijfde verdiep en gelukkig is er een lift. Vanavond gaan we het mooie Burgos verkennen, het is voor ons ook zaterdag. Het was vandaag de ganse dag zonnig maar toch wat aan de frisse kant.

Dag 20 - Vrijdag 25 mei - Najera - Belorado - 64 km

Het was te verwachten dat we weinig zouden slapen in dat mierennest van een slaapzaal, dit is niet meer voor herhaling vatbaar. De eerste pelgrims vertrokken al iets na vijf uur, tegen 8.00 stipt moest iedereen slaapzaal verlaten hebben. Wij dus ook op de baan zonder eten en drinken, alle winkels nog gesloten, maar niet getreurd na een uurtje vinden we een kleine mercado (zo noemen ze hier een supermarkt), en doen de inkopen voor ons ontbijt. Vijf kilometer verder aan een kapel gewijd aan Sint-Christoffel ontbijten we langs de baan op een bankje, gewoon zalig. Onderweg is het landschap weer veranderd, we zijn nu in de streek van La Rioja, op enkele kleine wijnvelden na is het allemaal graan wat de klok slaat. Van tarwe tot gerst, hectaren groot. Rond elf uur komen we in een stadje met de prachtige naam Santa Domingo de La Calzada, echt heel gezellig met zijn oude straten en pleinen. Hier nemen we na onze stempel een drinkstop. Vandaag zit er weinig of geen pit in onze benen, het zal wel door de zware rit van gisteren komen. De beklimmingen zijn nu bijna achter de rug en we komen op de hoogvlakte van Burgos. Eindeloze lange banen met links en rechts glooiende hellingen en soms vergezelt van ooievaars en prachtige veldbloemen. Rond 2.00 uur komen we aan in Belorado, het is genoeg geweest, de zon bakt ons bruin, na tweemaal volzet is het de derde keer raak. We kunnen overnachten in de auberge de Peligrinos. Het is er net en mooi en in geen geval te vergelijken met gisteren. Hier kunnen we zelfs avondeten en ontbijten. De sfeer onder de mannen is heel goed, we kunnen het goed met elkaar vinden en als er een meningsverschil is dan wordt dat dadelijk uitgepraat. We gaan nu genieten van een zalige namiddag en avond, met dit mooie weer is dat zeker geen probleem. Aan iedereen een goed weekend gewenst, en aan onze vrouwen begin maar af te tellen.

Dag 19 - Donderdag 24 mei - Villatuerta - Najera - 83.9 km

Heel goed geslapen, de snurkers van dienst waren twee Noorse vrouwen, maar al bij al viel het heel goed mee. Na het ontbijt trekken we door de prachtige streek van Navarra. Wat we de vorige dagen niet konden door het slechte weer, namelijk foto's nemen doen we nu aan de lopende band. Na iedere bocht, links, rechts het maakt niet uit altijd is er wel iets vast te leggen op de gevoelige plaat. Het weer is prachtig, de zon geeft al heel  wat warmte en er is een staalblauwe hemel. Het parcours was heel zwaar vandaag, deels door de warmte maar ook door het flinke klimwerk. Het eerste wat we op onze weg tegenkomen is Viana, het is middag en op het gezellige pleintje aan de kerk en het gemeentehuis nestelen we ons in de schaduw aan een tafeltje. Het meegereisde en beleg smaakt lekker. Na een uurtje trekken we verder richting Logrono, waar we ons boekje laten afstempelen. De warmte en vermoeidheid kruipt stilaan in de benen, maar ons hoor je niet klagen. We besluiten tot Sotes te rijden, maar daar is de auberge gesloten. We worden doorgestuurd naar Ventosa, een dorp 2 km verderop, ook daar heel vriendelijk complet. De vriendelijke mevrouw zegt dat er nog wel plaats is in Najera, maar het is wel nog 11 km rijden. Op nog een pittige helling van 10 % na is het de resterende kilometers tot in het dorp dalen. Daar trekken we een gemeentelijke auberge in, dit hebben we nog niet meegemaakt. Een zaal met meer dan honderd stapelbedden, broeierig warm, geen airco en zalige geuren van zweet en stinkende voeten. Ge ziet het leven van een pelgrim loopt niet over rozen. De zon, het landschap en de geuren van bomen en bloemen maken zoveel goed.

Dag 18 - Woensdag 23 mei - Erro - Villatuerta - 76.4 km

Geslapen met een Hollander op de kamer, man kan die gast snurken. Tussen het snurken door toch nog goed uitgeslapen en de benen voelen goed aan. Na een goed bord spek en eieren kunnen we er weeral tegenaan. Om negen uur nemen we afscheid van onze Baskische patroon. We zijn in de streek van Navarra, gewoon prachtig. Het eerste uur leggen we zonder te trappen 22 km af maar het is wel altijd dalen, en zo kunnen we genieten van alle pracht rondom ons. Maar de pret blijft niet duren, steile stukjes en dan weer dalen, er is voor elk wat wils. De zware beklimming van gisteren alsook de kou zitten niet in onze benen, en dat allemaal door die prachtige gele bol. We gaan even de weg af voor een halte in Eurata, er is een prachtig pelgrimskerkje waar de mensen komen en gaan, zelfs met toeristenbussen. Rond 12.30 u. komen we aan in Peunte-La Reina, een oud prachtig stadje waar we ook eten. Het stadje is ook bekend voor zijn romantische pelgrimsbrug. Op de middag schijnt de zon al heel fel, het is 25 graden, het verschil met de vorige dagen is groot. Bergop is het echt puffen, gelukkige brengt een lekker windje wat verfrissing. Om 16.00 uur besluiten we te stoppen in Villatuerta waar we onze intrek nemen in een pelgrimsherberg. We worden heel vriendelijk ontvangen door de gastvrouw, het is alleen nog wennen aan de Spaanse taal.

Dag 17 - Dinsdag 22 mei - St-Jean-Pied-de-Port - Erro Spanje - 51.6 km

Bij het ontwaken stond er eindelijk nog eens een stevig ontbijt op tafel, met alles erop en eraan, fruitsap en yoghurt er bovenop. Het was droog toen we aan ons hotel vertrokken maar dat duurde maar enkele honderden meters. Met bakken werd het water over onze hoofden uitgekapt. Het was vandaag de eerste zware bergrit, de Ibeita of de Roelandpas deze is 25,6 km lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Eens in ons ritme en na een tussenstop om de vijf kilometer ging het nog redelijk vlot niettegenstaande het water maar uit de hemel bleef komen. We gaven ons zelfs niet de tijd om boven op de top foto"s te nemen. Toen we na een korte afdaling Roncevalles bereikten konden we ons opwarmen aan een lekker houtvuur. Het was welgekomen en we besluiten daar ook  het pelgrimsmenu te nemen, terwijl onze kleren wat drogen. Daarna rijden we bibberend van de kou een lange afdaling richting Pamplona, maar het is genoeg geweest en we stoppen in Erro. We vinden dadelijk een onderkomen en we delen de kamer met Chris uit het Nederlandse Weert. Hij is reeds onderweg van 1 mei en stopt zijn tocht op 9 juli. Eindelijk zijn we in Spanje, vanaf morgen beloven ze zon en hogere temperaturen. Wegens het slecht weer zijn de reddingswerkers reeds de hele dag op zoek naar twee vermiste Engelsen.

Dag 16 - maandag 21 mei - Saint-Palais - St-Pieds de-Ports - 30 km.

Na een lange nacht op de slaapzaal waar heel wat bomen zijn omgezaagd ontbijten we in de oude Franciskanerabdij, daar moeten we ook zelf de afwas doen. Het weer ziet er voor de derde keer op rij heel slecht uit, waar ze het water vandaan blijven halen is een raadsel. We zien er wel niet tegenop omdat we weten dat het maar een korte rit is van rond de 30 km. Regen, windvlagen en pittige beklimmingen maken het ons niet gemakkelijk. Voor de eerste keer in 2 weken zien we heel veel pelgrims te voet, wat wij doen is niet zo vanzelfsprekend, maar wat deze mensen iedere dag doen, hoedje af. Na goed 2 uur fietsen komen we aan in st-Pied-de-Port, dit is echt de poort naar de pyreneeen en enkele kilometers van de Spaanse grens. Het is een ongelooflijk prachtig landschap en de bergen die we de volgende dagen over moeten kijken ons uitdagend aan; Als het weer het toelaat hebben we morgen de beklimming van de Roelandpas, een klim met een gemiddeld stijgingspercentage van 7%. Nu slenteren we hier wat door de straten van het dorp, het water in de rivieren stroomt heel krachtig stroomafwaarts. Voor morgen wordt er nog regen voorspelt, maar de volgende dagen zou het echt zomer moeten worden. Hopen maar.