Dag 24 - Dinsdag 29 mei - Bercianos del Real Camino - Peunte de Orbigo - 94.4 km
Na het gezellig samenzijn van gisterenavond moesten we heel vroeg uit de veren. De eerste wandelaars zijn zich al voor 6.00 u. aan het klaarmaken voor hun tocht, en dan komt er van slapen niet veel meer in huis. Om 7.00 u. wordt het ontbijt genomen, heel eenvoudig, geroosterd brood met confituur, vandaag was er zelfs choco, wat een luxe. Theo heeft zich bezeerd bij het scheren en bloed uit zijn neus, nieuwe mesjes scheren goed. Om 7.40 u. zitten we reeds op de fiets, de zon staat al hoog aan de hemel en er is een lekker briesje. We zitten nog steeds op de Meseta, lange vlakke banen afgewisseld met een klein heuveltje. In de verte ontwaren we toch al de contouren van de bergen voor de volgende dagen. Voor Leon slaan we onze voorraad op in het dorpje Vilecha. Na een vijftal kilometer komen we aan in grootstad Leon, het is een stad met prachtige gebouwen en heel mooi onderhouden. We halen voor deze keer eens stempel op het politiekantoor en bezoeken daarna de prachtige kathedraal die gedeeltelijk in de steigers staat. Op een terras in de zon nuttigen we een smakelijke koffie. Lang blijven we niet in de stad want vandaag moeten we flink wat kilometers afleggen. Geert loodst ons gps-gestuurd door het drukke centrum. Een tiental kilometer buiten de stad, op een bankje aan een kabbelend beekje nemen we ons middagmaal. Tientallen zwaluwen en enkele ooievaars zijn onze aandachtige toeschouwers. Luc hoort het gezang van een wielewaal en gaat er naar op zoek, tevergeefs. Na een uurtje rijden op stoffige wegen komen we aan in Peunta de Orbigo. Het dorpje is mooi bevlagt, de mensen waren zeker op de hoogte van onze komst. Via een oude prachtige brug komen we aan in de albeurge Hospital de Orbigo. Deze herberg wordt opengehouden door een Vlaams echtpaar, Daniel en Lena ui Kapellen. Zij reserveren voor ons de beste kamer. Na de douche en de was gaan we lekker ontspannen want morgen wordt het zwaar klimwerk. We klimmen naar 1500 meter Cruz De Ferro, het hoogste punt van onze tocht. Daar zullen wij ook onze meegebrachte stenen van schoonzus Rita en mijzelf en de anderen tochtgenoten neerleggen. Het zal een van de emotioneelste momenten worden voor mij van deze tocht.
Na het gezellig samenzijn van gisterenavond moesten we heel vroeg uit de veren. De eerste wandelaars zijn zich al voor 6.00 u. aan het klaarmaken voor hun tocht, en dan komt er van slapen niet veel meer in huis. Om 7.00 u. wordt het ontbijt genomen, heel eenvoudig, geroosterd brood met confituur, vandaag was er zelfs choco, wat een luxe. Theo heeft zich bezeerd bij het scheren en bloed uit zijn neus, nieuwe mesjes scheren goed. Om 7.40 u. zitten we reeds op de fiets, de zon staat al hoog aan de hemel en er is een lekker briesje. We zitten nog steeds op de Meseta, lange vlakke banen afgewisseld met een klein heuveltje. In de verte ontwaren we toch al de contouren van de bergen voor de volgende dagen. Voor Leon slaan we onze voorraad op in het dorpje Vilecha. Na een vijftal kilometer komen we aan in grootstad Leon, het is een stad met prachtige gebouwen en heel mooi onderhouden. We halen voor deze keer eens stempel op het politiekantoor en bezoeken daarna de prachtige kathedraal die gedeeltelijk in de steigers staat. Op een terras in de zon nuttigen we een smakelijke koffie. Lang blijven we niet in de stad want vandaag moeten we flink wat kilometers afleggen. Geert loodst ons gps-gestuurd door het drukke centrum. Een tiental kilometer buiten de stad, op een bankje aan een kabbelend beekje nemen we ons middagmaal. Tientallen zwaluwen en enkele ooievaars zijn onze aandachtige toeschouwers. Luc hoort het gezang van een wielewaal en gaat er naar op zoek, tevergeefs. Na een uurtje rijden op stoffige wegen komen we aan in Peunta de Orbigo. Het dorpje is mooi bevlagt, de mensen waren zeker op de hoogte van onze komst. Via een oude prachtige brug komen we aan in de albeurge Hospital de Orbigo. Deze herberg wordt opengehouden door een Vlaams echtpaar, Daniel en Lena ui Kapellen. Zij reserveren voor ons de beste kamer. Na de douche en de was gaan we lekker ontspannen want morgen wordt het zwaar klimwerk. We klimmen naar 1500 meter Cruz De Ferro, het hoogste punt van onze tocht. Daar zullen wij ook onze meegebrachte stenen van schoonzus Rita en mijzelf en de anderen tochtgenoten neerleggen. Het zal een van de emotioneelste momenten worden voor mij van deze tocht.
Hey vader,
BeantwoordenVerwijderenge zijt er al bijna. Supergoe hé? Hoe ver is't eigenlijk nog van Compostella naar Finistere? Hopelijk blijft het weer jullie nog goedgezind, kunnen jullie snel aankomen in Finistere en nog genieten van een paar dagskes welverdiende rust.
Groetjes,
Tom
Fantatisch wat jullie meemaken jongens
BeantwoordenVerwijderenIk geniet van jullie dagelijkse rubriek
Ik ben een betje jaloers. Maar ja, dat is het werk van echte mannen
Hou jullie taai
Groetjes
Kiloken
Hey Roger en vrienden,
BeantwoordenVerwijderenMerci voor je dagelijkse berichtjes, het is alsof ik met jullie mee fiets. Ik geniet ervan zen.
Bij jullie tocht met zon geniet ik mee en flaneer ik als een vlinder op je schouder langs het parcours. Maar als de regen op jullie gutst denk ik amaai die mannen zijn best aan het afzien. Chapeau voor jullie volharding!
Hier gaat alles zijn gang. De zon staat eindelijk terug op zijn plaats. Onze Meikermis aan het Cogoken is al lang voorbij. En Beveren werd sportief al een paar keer op de kaart gezet de voorbije weken. Verwend door Waasland Beveren die naar eerste klasse gaat, de Ronde van België met een aankomst in Beveren en onze Thomas De Gendt die de koninginnenrit wint en wordt 3’de wordt in alg. klassement. Verder Bisschop Van Looy die de viering leidde voor 500 jaar kapel Gaverland. En niet te vergeten ons BV-nieuws: Debby en Nicolas Pfaff die de zaterdag getrouwd zijn ;-))))
Allee, nog veel succes met jullie tocht en geniet van elk moment.
Groetjes Dirk en Ingrid