Laatste week

Vandaag binnen een week is het zover, waar ik al jaren naar heb uitgekeken komt nu wel heel snel dichterbij, ik denk dat ik er klaar voor ben maar wanneer ben je er echt klaar voor ?, er komt altijd nog wel iets onverwachts uit de hoek, bagage vergeten, checken, nog eens en nog eens, ik denk dat alles klaar ligt, deze week wordt alles afgewogen, vooral de voortassen dat die zeker hetzelfde gewicht hebben, dat is heel belangrijk voor de wegligging, voor de achtertassen is dat minder van belang, de tent moet ik nog eens nakijken, dat zal maandag gebeuren want de dag is te hoog vandaag, het vrouwtje is jarig en daar wil ik een week voor het vertrek nog alle aandacht aan schenken, ze zal me toch maar vijf weken moeten missen, ben heel dankbaar dat ik deze tocht van haar mag ondernemen.
Verder wil ik alle mensen bedanken die hun steentje hebben bijgedragen om onze tocht goed voor te bereiden en hierbij denk ik aan Hugo en Chris, het Compostela-genootschap, allemaal goede raad van mensen met veel ervaring en kennis en die kennis zullen we zeker nodig hebben.
Verder wil ik ook onze sponsors bedanken maar daar ga ik in een ander artikel wat verder over uitweiden.
 

Vlaamse ardennen

Voorlaatste training van de voorbereiding, en het beste had Geert bewaard voor het einde, gisteren stonden de Vlaamse Ardennen op het programma, kuitenbijters zoals Kluisberg, Patersberg, Oude Kwaremont, Hotonberg en nog enkele andere puisten had hij voor ons
al enkele weken geleden gereserveerd.
Nadat we in Gent Tom hadden opgehaald reden we richting Tielt, onze vertrekplaats van de dag, dreigende wolken afgewisseld met zon voorspelde niet veel goeds en zou de tocht tot een helletocht maken, in elk geval voor mij toch;
Enkele kilometers na ons vertrek kregen we de Poelberg al onder de wielen geschoven, kort maar hevig en een voorbode van wat ons nog te wachten stond, ook de lucht werd donkerder en dreigender en ja hoor de eerste zware bui van de dag werd over ons hoofd uitgekieperd, vijf minuten en alles en iedereen goed nat, nadien streelde de warme zonnestralen onze natte lijven.
Het volgende euvel was de Kluisberg, dat was een eerste stevige test, een voor een kwamen we boven, ikzelf sloot de rij, maar wat zij Onze Lieve Heer ook altijd zei, de laatsten zullen de eerste zijn.
Na een stevige maaltijd en buiten een stevige hagelbui vervolgden we onze weg richting Oude Kwaremont, dat is afzien, die kasseien maken het echt wel zwaar, iedereen zonder problemen boven, daarna genieten van de afdaling en de prachtige vergezichten van ons mooie Vlaanderen
de volgende aan de beurt was de schrik van de Ronde van Vlaanderen, de Patersberg, we hadden geluk het was droog, met goede moed reden we richting top, voor mij iets teveel van het goede, want bij het steilste stuk (21%) werd het voor deze schrijver ietsje te veel en ik was niet alleen die parkeerde langs de kant van de weg.
Na een plas en drinkstop gingen de hemelsluizen pas echt open, regen, hagel en wind werd ons deel voor een groot gedeelte van de tocht, met de hagel kwam ook de koude ons zo fel geteisterde lichaam geselen, na een uurtje werd het droger en zelfs een schuchter waterzonnetje kwam ons vergezellen, voor mij werd het wat van het goede teveel en ook de knie speelde na zoveel weken weer op, we zullen het wel op de vermoeidheid steken, oud worden zegt Geert, hij mag dat zeggen, nog enkele weken en er komt een vijf voor zulle voor u.
Met de zon op ons bolleke en de wind in de rug zagen we in de verte de kerk van Tielt terug opdoemen, eindelijk dacht ik.
Het was een zware tocht en deze lag mij iets minder dan de Tour de Wallonië, de ene dag is de andere niet, met een goed gevoel, 117 km in de benen en de gedachte dat we er klaar voor zijn wachtte ons nog een verrassing thuis bij Ilse en Tom, daar werden we nog getrakteerd op een heerlijk maal en lekker dessertje, bedankt allebei, moe en voldaan reden we huiswaarts met in ons hoofd de enige gedachte
Compostela here whe come !!!

Tent opstellen

Alle materialen van tenten, slaapzakken, opblaasmatjes waren bij Luc toegekomen, en om alles eens te testen, besloten we om de tenten eens uit te proberen omdat we op onze reis niet voor een voldongen feit zouden staan, met goeie moed begonnen we eraan, maar al vlug bleek dat er nog kop of staart aan te krijgen was, dan maar specialist ter zake Gunther opgebeld en die heeft ons op een heel duidelijke manier de kunst van het tent-rechtop-zetten geleerd, vijf simpele minuutjes en alles stond recht, binnen- en buitentent, zooooooooooo simpel, bedankt Gunther.

Daarna nog wat nagekaart over de route, bagage  enz. bij een goed glas wijn, lekkere kazen en een goed Frans brood, bedankt Luc en Noella, het was een leerrijke avond.

Ook Geert heeft er voor gezorgd dat onze fietsen goed herkenbaar zullen zijn, onze duivel-doet-al had Belgische vlagjes gemaakt met onze naam op, zodat het duidelijk is van welk land we afkomstig zijn.

Nog drie weken en het avontuur is begonnen, het is enkel nog aftellen naar zondag 6 mei

1 + 1 = 3

Paaszondag, een etentje thuis bij de oudste zoon om het paasfeest te vieren, samen met ons waren er ook nog Inge's mama en haar zus, na een hapje en aperitief kwam Inge met een geschenkje, een klein tasje met  één groot en vele kleine paaseitjes, maar op de voorzijde had Tom een ontwerp gemaakt met als tekst 1 + 1 = 3 met daaronder twee kippen en daartussenin een piepkuikentje, Inge's mama had het als eerste door, er is een baby op komst, ik wordt grootvader, er is nog nooit een mooier paasgeschenk door de paasklokken gebracht, nu maar aftellen naar begin oktober.

Kaartjes

De route vanuit België tot Tours  
en de route van Tours tot de
Spaanse grens links en rechts

Hieronder de kaartjes op Spaans 
grondgebied met het hoogtekaartje
van de bergen die we moeten 
overwinnen.

mini versie van Luik Bastenaken Luik

Om 8.00 u. vertrokken richting Xhoris om een klein gedeelte van Belgie's oudste klassieker te fietsen, samen met Geert en zijn schoonzoon Tom.
Na enkele uren rust in de auto waren we klaar voor het grote werk, onderweg hadden we La Redoute zien liggen vanop de autostrade maar daar gingen we ons vandaag niet aan wagen, dat is specialistenwerk.
Al vrij vlug werden de eerste klimmetjes onder onze wielen geschoven en we wisten meteen waar we aan toe waren "Och was ik maar..." maar na enkele lange beklimmingen volgden de eerste afdalingen en daarmee verdween ook het liedje uit mijn gedachten.
Na 30 km kwam de eerste echte test met de cote De Wanne, een steile klim van 13% en 6 km lang na een kleine afdaling volgde dan de Stockeu, 21% en dat was wat teveel van het goede, puffen, zweten, zwoegen en afzien
niemand van ons heeft de top gehaald, daarna was het de Haut Levée die er aan moest geloven, ook heel steil maar te doen, na die drie kleppers hadden we het ergste wel gehad en ging het in gezapig tempo naar de  Ninglispo om zo na een laatste stevige klim terug in Relax Xhoris aan te komen.
Het weer en de kou speelden ons af en toe wel parten maar al bij al is het allemaal nog wel meegevallen.
Dit was echt een doorgedreven trainingsrit van 100 km en we zijn dus duidelijk klaar voor het grotere werk.
Jongens bedankt vandaag voor het geduld en.... leren dalen he !
Geert en Brenda, een fijn verlof in Duitsland en Tom en Ilse   breng de zon mee uit Barcelona

pasen

Ik wens langs deze weg iedereen, volgers, vrienden, familie en wereldfietsers een ZALIG PASEN !

Op controle en een dagje Brussel

Deze morgen richting Waasmunster gefietst voor een doorgedreven check-up van onze fietsen, om half negen stipt ontving Dirk ons in zijn atelier van rijwielen Dima om de fietsen optimaal te laten renderen op onze tocht, kijken of alles vast staat, spaken, remmen, wielen, zadel, stuur, niets ontsnapte aan het alziend oog van Dirk.
Bedankt Dirk voor de service en deskundige uitleg


Na de middag met Geert onze fiets nog eens van stal gehaald voor de Rudy Peerensroute, de kolen en boeken nog eens van onder het stof gehaald om zo onze fietszakken wat zwaarder te doen uitvallen.
Via Temse, en vele, prachtige kleine gemeenten van Klein-Brabant reden we richting Meise, met de wind in de rug was het heel plezant fietsen maar dan wisten we ook dat we bij het naar huis rijden de wind pal op kop hadden, een koffie gedronken in Sint-Brixsus-Rode, de vroegere thuishaven van onze Nationale trots Eddy Merckx, oorspronkelijk was voorzien dat Eddy ons zou ontvangen met koffie en gebak maar hij belde helaas deze morgen af wegens Roubaix verplichtingen, het schijnt dat Claudine heel erg uitkeek naar ons bezoek.
De strakke wind en de oplopende kilometers in de benen deden ons snakken naar de huiselijke warmte, we gunden de Nationale Plantentuin nog amper een blik.
Op de teller verscheen na Waasmunster en een rondje Brussel 133 afgehaspelde kilometers op het scherm.
Het was een prachtige tocht, alleen de wind en de kou vielen tegen, de warme douche bij thuiskomst deed wonderen.

Nog 5 weken

Terwijl alle aandacht naar de grote Ronde van Vlaanderen gaat, malen wij onze kilometers in onze mooie provincie oost-Vlaanderen af via rustige wegen, Luc was deze keer niet van de partij want hij had de ronde al in zijn benen, dus ons ritje aangevat met Theo en Geert, via Hamme, Zele en Berlare genietend onderweg van een deugddoend  zonnetje maar wel goed ingeduffeld tegen de koude, groot verschil met vorige week.
Onderweg een paar keer gesleuteld aan de zitpositie van Theo door onze mecanicien Geert, alles moet in orde zijn om geen ongemakken te hebben onderweg.
Nog 5 weken en onze tocht zal eindelijk een aanvang nemen, de Compostelakoorts stijgt met de dag, alles wat we doen staat in het teken van onze tocht, we staan er mee op en gaan er mee slapen, ik ken mensen die blij zullen zijn wanneer het D-day is.
Alles wordt beetje bij beetje klaargelegd of genoteerd  om zeker te zijn dat niets vergeten wordt.